EIGEN REGIE VERLIEZEN
wat doet dat met je?

Voor en door medewerkers zorg

Eigen regie versterken en herstellen van bewoners, familie en medewerkers is het doel van onze ervaringstrainingen. Deelnemers worden in onze trainingen een dag zelf verzorgd en begeleid. Hoe belangrijk is eigen regie voor jou? Hoe voelt afhankelijkheid? Met deze ervaring op zak worden dagelijkse routines doorbroken. Van zorgen voor naar zorgen dat. Concrete acties zorgen voor echte veranderingen in de praktijk. Gekozen kan worden tussen Lang verblijf/ Kort verblijf en Crisisopvang.                                                                                                          

MEEMAKEN
IS
WAARMAKEN

Ervaringstrainingen en workshops

Binnen deze trainingen worden deelnemers zelf verzorgd en begeleid door onze zorgprofessionals met jarenlange werkervaring.  Beperkingen zoals slecht zien, slecht horen, niet kunnen praten en rolstoelafhankelijkheid worden persoonlijk ervaren. Hulp bij de maaltijd en verzorging? Geen probleem! Deelnemers kijken in de spiegel naar het effect van hun eigen gedrag. Ervaren wordt wat kleine, niet uitgesproken automatismen met je doen. We spelen geen rollenspel. Deelnemers blijven gewoon zichzelf. Net zo makkelijk. Alles wat er gebeurt komt uit de praktijk en juist dit maakt de training pijnlijk herkenbaar maar zeker ook hilarisch. Een duurzame ondersteuning in kracht, positieve energie en inzicht in betekenis van eigen regie. Bruikbaar vanaf dag één.   

TRAINING
PERSOONLIJK LEIDERSCHAP

Waarmaken 2.0

Momenteel ben je als medewerker zorg vaak vooral bezig om de zorg ‘draaiende’ te houden. Dagelijks zoekende naar een voldoende bezetting van personeel op de afdelingen en woongroepen. In onze ogen is dat een hele pittige taak. Simpel gezegd: Je loopt er regelmatig op ‘leeg’. 

 

De zorg wordt complexer, de eisen aan kwaliteit én aan de verantwoording hiervan zijn veel strenger geworden. Steeds meer collega’s gaan met pensioen of maken andere keuzes. Op deze manier werken is niet meer te vergelijken met de motivatie die je had toen je voor het zorgvak koos. 

“I’ve learned that people will forget what you said,
people will forget what you did, but people will never
forget how you made them feel.”

 

- Maya Angelou -

Lieke schrijft: Vooroordelen

Tja, vooroordelen.

Voor iemand die statushouders wil ondersteunen, moet ik bekennen dat ik er ook regelmatig last van heb. Als ik een aantal keren achter elkaar het huiswerk van een student niet toegestuurd krijg, denk ik al snel: ze zal er wel geen zin in hebben. Laatst kwam ik dan ook een beetje boos binnen bij een afspraak. Ik wilde de studente zeggen dat ik niet voor niks zoveel tijd in gesprekken met elkaar steek. Dat ik er op zijn minst graag serieuze inzet voor terugzie.



Nog voordat ik wat kon zeggen, bleek echter dat ze alle huiswerkopdrachten had gemaakt. Nee, niet op de computer, maar wel met de hand geschreven. En wat daar inhoudelijk stond, maakte mij heel erg blij. Dat was gewoon de denkwijze van een zorgmedewerker op niveau 3. Ik schaamde me voor de manier waarop ik was binnengekomen.

 

Arabische bubbel

Een ander vooroordeel: Zodra statushouders van school vertrekken, stappen ze weer in hun Arabische bubbel en spreken alleen nog maar hun eigen taal. Ze willen hier eigenlijk helemaal niet zijn. En ik snap dat ook wel. 

De praktijk is écht anders, zo zien we bij onze studenten. Ze willen zo graag de Nederlandse taal spreken dat ze dat ook buiten school veel oefenen. Ze vinden het leuk om een praatje met Nederlanders te maken. Die praatjes worden erg gewaardeerd binnen zorglocaties. We zien dat ook tijdens onze Praktijkopleiding Zorg. Het mooie is dat vooroordelen verdwijnen zodra mensen elkaar goed leren kennen. Bewoners gaan de statushouders die voor hen zorgen heel lief vinden “Kom je straks nog even langs? Ik vind je zo lief.” Samen een praatje maken. Elkaar leren kennen en kijken naar wat de ander nodig heeft. Samen met bewoners en collega’s. Het gebeurt allemaal. En is zo mooi om te zien.

 
Wat heeft iemand in huis?

Soms wordt er -ook goed bedoeld- wel wat kinderlijk op de statushouders gereageerd. “Komen de meisjes morgen weer werken?” Het zijn allemaal getrouwde vrouwen van half 20 tot 35+ jaar met kinderen en een heel verleden achter zich. Ze zien er inderdaad jonger uit dan westerlingen. Daarbij spreken ze gebrekkig Nederlands. Dat maakt dat de neiging er is om ze op een veel lager niveau aan te spreken. Ook daarom is het heel erg belangrijk om te laten zien wat ze wél kunnen in plaats van wat niet. Ze kunnen meer dan we denken!

Nederland is gelukkig aan het veranderen en dat is goed en leuk om mee te maken. De meerwaarde zit erin om van beide kanten de vooroordelen naar boven te halen en te bespreken. Want ook zij hebben hun vooroordelen over Nederlanders. 

Je zult versteld staan van wat voor mooie gesprekken en plezier dat oplevert!

 
Lieke du Bois De Keerzijde






Schrijf je in

We sturen maximaal 4 keer per jaar
een nieuwsbrief toe.