Eigen regie versterken en herstellen van bewoners, familie en medewerkers is het doel van onze ervaringstrainingen. Deelnemers worden in onze trainingen een dag zelf verzorgd en begeleid. Hoe belangrijk is eigen regie voor jou? Hoe voelt afhankelijkheid? Met deze ervaring op zak worden dagelijkse routines doorbroken. Van zorgen voor naar zorgen dat. Concrete acties zorgen voor echte veranderingen in de praktijk. Gekozen kan worden tussen Lang verblijf/ Kort verblijf en Crisisopvang.
Binnen deze trainingen worden deelnemers zelf verzorgd en begeleid door onze zorgprofessionals met jarenlange werkervaring. Beperkingen zoals slecht zien, slecht horen, niet kunnen praten en rolstoelafhankelijkheid worden persoonlijk ervaren. Hulp bij de maaltijd en verzorging? Geen probleem! Deelnemers kijken in de spiegel naar het effect van hun eigen gedrag. Ervaren wordt wat kleine, niet uitgesproken automatismen met je doen. We spelen geen rollenspel. Deelnemers blijven gewoon zichzelf. Net zo makkelijk. Alles wat er gebeurt komt uit de praktijk en juist dit maakt de training pijnlijk herkenbaar maar zeker ook hilarisch. Een duurzame ondersteuning in kracht, positieve energie en inzicht in betekenis van eigen regie. Bruikbaar vanaf dag één.
Momenteel ben je als medewerker zorg vaak vooral bezig om de zorg ‘draaiende’ te houden. Dagelijks zoekende naar een voldoende bezetting van personeel op de afdelingen en woongroepen. In onze ogen is dat een hele pittige taak. Simpel gezegd: Je loopt er regelmatig op ‘leeg’.
De zorg wordt complexer, de eisen aan kwaliteit én aan de verantwoording hiervan zijn veel strenger geworden. Steeds meer collega’s gaan met pensioen of maken andere keuzes. Op deze manier werken is niet meer te vergelijken met de motivatie die je had toen je voor het zorgvak koos.
- Maya Angelou -
De ouderenzorg wordt steeds complexer. Waar vroeger iedereen die het wilde vanaf zijn 65e een plekje kon vinden in een ‘bejaardentehuis’ is dat nu ondenkbaar. Het aantal 65-plussers is door de babyboom na de Tweede Wereldoorlog groter dan ooit. Er is simpelweg geen plaats meer voor zoveel ouderen in de zorglocaties. Als oudere moet je heel wat mankeren, wil je een indicatie kunnen krijgen voor een woonzorgcentrum. Daarbij hebben wij heel veel nieuwe collega's nodig.
Maar wat is daarbij belangrijk?
Altijd als ik deze vraag aan iemand stel, denk ik terug aan mijn zorgbehoevende vader. Hij was wetenschapper en had drie titels bij zijn naam staan: professor, doctor en ingenieur. Natuurlijk ben ik daar als kind best een beetje trots op. Al heb ik er zelf niets voor gedaan. In de tijd dat mijn vader ziek werd, werd me echter duidelijk hoe betrekkelijk al die titels waren. Mijn vader was 89 en wist dat hij binnen afzienbare tijd zou sterven. Hij zei tegen ons, zijn kinderen, dat hij op zijn rouwkaart zijn titels niet wilde terugzien. Alleen zijn naam. Hij wilde herinnerd worden als de mens achter de titels. Zo wilde hij ook verzorgd worden; van mens tot mens. Dat is in mijn ogen precies wat er gebeurt zodra je van zorg afhankelijk wordt. Dan vervagen diploma’s, titels en zaken die status aanduiden. Dan draait het om je inleven in iemands situatie en doen wat er nodig is. Met warme en liefdevolle zorg. Mijn belangrijkste vraag is dan ook: Waar let jij op als je nieuwe medewerkers aanneemt? Zijn competenties van doorslaggevend belang of durf jij te kiezen voor een medewerker met minder kwalificaties die vanuit een warm hart zorgt en de benodigde competenties wel op een andere manier of op de werkvloer aanleert?
